In de drakensbergen

Iets voor 8 verlaten we de kleine groene kokosnootbomen rijke, bijna tropisch eiland ogende straatjes van sint Lucia om onze weg te vervolgen naar de drakensbergen. Langs enorme uitgestrekte rietsuiker velden op golvende heuvels (waar je bijna het gras van het riet niet kan onderscheiden) , droogstaande rivierbeddingen die de droogte in het land aantonen en de vele bosbouw gronden rijden we naar onze koffiestop. Na wat gedronken te hebben beginnen we langzaam aan onze klim langs grote steden en een township vanaf zeeniveau. De golvende heuvels maken plaats voor groene bergen. Na een tijdje stoppen we op 1050 m hoogte in een iets droger gebied bij captures side. Dit is de plek waar Nelson Mandela in 1962 is opgepakt precies 55 jaar terug. We blijven klimmen en rijden door naar het dorpje howick voor de lunch en de howick falls van 90m hoog. Na wat foto's gemaakt te hebben  rijden we anderhalf uur nog steeds klimmend verder naar nog een stop in underberg. Onderweg komen we door Boston wat zo klein is dat je het na een keer knipperen zo gemist zou hebben. Ook wordt het landschap nog bergachtiger, naast ons zien we een gedeelte van de drakensbergen opdoemen en het weer begint om te slaan van een open lucht naar bewolkt en wat lichte regen in de verte. Na snel in underberg gestopt te zijn om wat formulieren op te halen voor morgen. Rijden we van daaruit nog steeds klimmend, door de hoge in wolken gehulde bergen, over plateaus met veel gras en koeien. Na 45 min komen we aan in ons hotel dat in the middel of nowhere ligt op een hoogte van 1800 meter tussen de ruige bergpieken. Onderweg zien we op een piek al wat sneeuw liggen